Urbasa-Andia: Zurezko Bideetan Barrena eta Naturaren Arnasa
Urbasa-Andia parke naturala penintsularen iparraldeko naturgune liluragarrienetako bat da. Nafarroa eta Arabaren artean dago, eta goi-ordoki garaiak, baso hostotsuak eta Ameskoako bailararen ikuspegi ikusgarriak eskaintzen dituzten begiratokiak nahasten ditu. Natura iragazkirik gabe espresatzen den eta bisitariak isiltasun erabatekoa nahiz edertasun ikaragarria aurki ditzakeen mundu batean barneratzea esan nahi du.
Esperientzia pagadietan hasten da, eguzkiaren argia iragazten duten enbor altu eta zuzenez osatutako benetako katedral berdeetan. Bidexka hauetan ibiltzea ia terapeutikoa da: hostozko zoruak pausuak moteltzen ditu eta aire hezeak giroa biltzen du. Basoan sartu ahala, fauna-aztarnak agertzen dira: orkatzak, gordelekuak, basoko hegaztiak ekosistema bizi eta orekatua erakusten dutenak.
Puntu enblematikoenetako bat Urederraren iturburua da, ura menditik ateratzen den lekua, turkesa koloreko putzu oso biziak sortuz. Iturburura doan bidezidorra sigi-saga dabil egurrezko pasabide, erreka eta ipuin batetik atereak diruditen ur-jauzi txikien artean. Tenperaturak behera egiten du pixka bat uretara hurbiltzean, eta ibaiaren soinuak etengabe laguntzen du. Kontenplaziorako eta argazkigintzarako gonbita egiten duen lekua da, nahiz eta araudiak lasaitasuna zaintzen duen, eguneroko sarrera mugatuz.
Parkearen goialdean, Andiako zelaiak ozeano berde bat bezala zabaltzen dira. Bistek kilometroak hartzen dituzte norabide guztietan, eta haizea etengabeko lagun bilakatzen da. Ohikoa da ardi latxen artaldeak aske bazkatzen ikustea, eta horrek ingurune horren eta artzain tradizioaren arteko lotura indartzen du. Paisaia zipriztintzen duten antzinako harrizko txabolek artzainek eta transhumanteek mendi horietan denboraldi luzeak igarotzen zituzten garaiak ekartzen dituzte gogora.
Ibilbidean zehar, interpretazio panelek inguruko geologia karstikoa azaltzen dute: urak leizeak, dolinak eta lur azpian ezkutatutako kobazuloak induskatu ditu. Arroka eta baso nahasketa horrek urtaro bakoitzarekin aldatzen den mosaiko bakarra sortzen du: udaberrian berde dardartia nagusitzen da; udan, freskotasuna; udazkenean, gorri, hori eta okreen eztanda; eta neguan, paisaia inguratzen duten lainoak.
Eguna parkeko edozein behatokitan bukatzea, Ubaban edo Pilatoseko Balkoian, adibidez, esperientzia ikaragarria da. Balkoi natural horietatik harana ehunka metroko altueratik ikusten da, korronte termikoak planeatzeko aprobetxatzen dituzten arranoekin. Urbasa-Andia ez da mendi-ibilien helmuga bakarrik: arnasa hartzera, deskonektatzera, basoa entzutera eta naturaren esentziarekin birkonektatzera gonbidatzen duen gunea da.